سکانس ِ سیصد و سیُ چهارم

و بهشت می تواند روزِ بیستُ چهارم تابستان باشد، و تابستان یعنی تو، امان از وقتی کە میروی و من را با خورشید تنها می گذاری، امان از سرمای دم صبح و کوهستان دلبر هورامان، امان از آغوش گرمت و دست هایت، بین صخره ها می رقصم و دنبال چشمانت می گردم. امان منبع